Komşuda yeni kıyameti önlemeliyiz; ve Can Dündar meselesi

6 Eylül 2018 Perşembe  / Bilim ve Siyaset, Orhan Bursalı

Bölge için en önemli tek gerçek şu: Suriye Ordusu İdlib’e dayandı ve yurdunu vatanını kurtarmak, ülkesini bütünleştirmek istiyor. Arkasındaki Rusya, sonsuza kadar Suriye parçalanmış kalamaz diyor.

İkinci gerçek de şu: ABD Suriye’nin bölünmüş kalmasını istiyor. İdlip için provokasyonlar hazırlıyor. İki nedenle: İdlip Şam yönetimi altına girerse, sıra Amerikan yönetimi altındaki Fırat’ın doğusuna gelecek. Suriye’nin kendi topraklarını kurtarması, bölgenin sonsuza kadar birbirini yiyenlerin coğrafyası olarak kalması, ülkelerin birbirine düşürülmesi, Rusya ve İran’a karşı Suriye’nin parçalanmışlığını koz olarak sürekli kullanmak isteği. İsrail lehine!

Türkiye’nin gerçeği: İdlib’de varlığım ne olacak derdinde: Boşuna mı oraya girdik! Ankara İdlib’deki statükoyu korumak istiyor. Ama bunun olasılık dışı olduğunu da biliyor. Durdu durdu, İdlib’deki en büyük terör örgütünü sonunda listesine almak zorunda kaldı. Ankara’nın Suriye’nin bütünlüğüne sağlamasına yardım için güçlü bir gerekçesi var aslında: Baştan ilan etmişti, toprakları işgal için orada değiliz diyerek.

O halde bir mesele yok. Bazı aklıevvel iktidar silahşörleri, hâlâ Esed, İdlib vb diye yazıyor. Kafaları geçmişte kaldı, gerçeklerden kopmuş durumdalar. Sanıyorlar ki Davutoğlu zamanındaki gibi “orası Osmanlı, yani bizim toprağımızdı, aldık... ve orada kalmalıyız.” Aralarında tek çark eden, imkansızı denemenin ne büyük bedeli olabileceğini fark eden M. Barlas oldu.

Şam ve Rusya, İdlib’de, teröristlerin egemenliğinde ne bir yapının varlığına, ne de onlarla bir “federatif yapı”ya izin vermezler.

Yarınki Üçlü Zirve

Yarın Türkiye- Rusya- İran arasında üçlü zirve var. Umarız Erdoğan gerçekçi bir politika izler. Buna ülkenin, hele hele şimdi ekonominin şiddetle ihtiyacı var.

Türkiye için temel mesele, şimdilik Fırat’ın batısından ülkeye bir terör tehdidi gelmemesi. Bunun önlenmesi. Üçlü zirvede Türkiye açısından tartışılması ve kesin güvenceye alınması gereken konu budur. Bu koşullar altında Türkiye İdlib’in en barışçıl bir şekilde Suriye ile bütünleşmesine yardımcı olursa, yüzbinlerin yeniden göçü önlenebilir.

Ankara, ABD’nin, Suriye’nin parçalanmış olarak kalmasına yönelik politikalarından medet umamaz, ummamalı, bu hem Ankara’nın politikasına ters olur, hem de Türkiye’nin ve Ortadoğu’nun çıkarlarına zarar verir. TV’lere bakıyorum da, o kadar askeri – sivil güvenlik uzmanlarının hiç biri sorunu böyle net olarak ortaya koymaktan kaçınıyor.. Neden acaba? Korkuyorlar mı? Gerçekleri diye getiren bir iki emekli asker var sadece. “İki” bile fazla!

Can Dündar meselesi

Dünkü yazıma Can Dündar sosyal medyadan maydanoz oldu. Güya Ahmet Altan’a yargısız infaz yapıyormuşum, farklı görüşlere karşıymışım.. uyduruktan nağmeler. Metin okuma becerisini sıfırlamış diye düşündüm.

Dünkü yazımın odağında aslında tek bir konu vardı: Cumhuriyet Vakfı’nın ve yönettiği gazetenin, Vakıf senedindeki ilkelere bağlı kalarak yaşamını sürdürme hakkını savunuyordum. Vakıf ve gazete yönetimini bağlayan en önemli konu budur.

Bir vakfın varoluş nedenine aykırı bir yönetim gösterilemez. Gösterilmemeli. O zaman Vakfın ve gazetenin bu senede dayanarak varoluş hakkını ortadan kaldırmış oluyoruz. Bu tamamen etik dışı olduğu gibi, aslında hukuki bir meseledir de!

Cumhuriyet’in çağın gelişmesine paralel olarak kendini yenilemesi, her açıdan çağdaşlığı savunması başka; senet ilkelerine karşı olan birilerinin gazetede yazı yazması başka.

Cumhuriyet’i bir canlı varlık olarak düşünün, kendi varoluş nedeni ile yaşamasını savunmalıyız. Bunların ne olduğunu hatırlatmalı mıyım?

Bir not daha: Can Dündar zamanında Cumhuriyet büyük bir israf politikasına girdi, 26 sayfa gazeteler, Sokak isimli yine sayfalarca dergiler.. Hedef  en az 70 bin gazete satmaktı ve Can “Milliyetten okur alacağız” diyordu. Bir hüsran oldu ve gazete borçlarını ödemek için mal varlıklarını satmak zorunda kaldı.

Şimdilik bu kadar.