Bilim ve Siyaset, Cumhuriyet, 26 Ocak Salı, 2021
Yargı/ Hukuk veya Adalet, ne derseniz deyin, iki aydır iktidarın diline yapışmış “reform” lafazanlıklarının gerçek anlamda demokratik bir karşılığı olabileceğine olasılık veriyor musunuz?
10 yıldır nasıl bir yargı oluşturulduğunun net görüntüsünü, İstanbul Başsavcılığından alınarak yıldırım hızıyla Anayasa Mahkemesi üyeliğine yapılan Saray ataması size sundu. O fotoğraf her şeyi anlatıyor size ve dünyaya. Herkes her şeyi görüyor. Yargı’nın nasıl bir vesayet atına alındığı konusunda asla şüpheye yer bırakmayacak bir manzara yaşadık.
Yargıç iradesi yerine saraya iradesi geçmiş durumda.
Yargıtay’ın Anayasa Mahkemesi’ne aday adaylarını belirleyeceği normal toplantısı, durun binecek var, anonsu ile durduruldu. 15 gün içinde bir baktılar ki İstanbul eski başsavcısı Yargıtay kapısından içeri başını uzatıp cee diyor.
Cüppeler kapı dışı
Hiç bir mesaileri olmayan bu kişinin Anayasa Mahkemesi için seçilmiş olduğunu görüyorlar.
Kulaklarına aday olarak kimi seçeceklerini fısıldamak bile gerekmiyor.
Adaylıklarını koyan, böyle bir oldu bitti olmasa seçip Anayasa Mahkemesine gönderecekleri arkadaşlarını / dostlarını çiziyorlar.
İşte vicdanların yerle bir olduğu nokta burasıdır.
Bir film olsa şöyle yorumlar yaparsınız: Sahne toplantı salonu. Boş. Derken saat yaklaşıyor, kamera dışarı bakıyor, insanlar tek tek geliyorlar, kimliklerini belirleyen cüppelerini salon dışında çengellere asıyor, rozetlerini takarak sivil giysileriyle içeri giriyorlar.
Bir kısmı tabii. Cüppelerini çıkartmayanlar var.
Fakat, Saray iradesini yerine getirecek sayı mevcut.
Uyum son derece sağlam
Mesele salt en yüksek yargı kurumlarıyla ilgili değil.
Tüm adalet sisteminde kurulan siyasi hiyerarşik düzene uyum son derece sağlam.
Saray, 7 yıllık takıntısı olan Gezi Protestoları konusunda açılan davanın beraatla sonuçlanmasını hiç kabul etmedi. Teröristler diye saldırdı durdu. Orada Kavala da vardı! Ve bir üst mahkeme beraat kararını bozdu. Sonucun ne olacağını merak ettiğinizi sanmıyorum.
Bir ülke ve devlet yöneticisinin hoşlanmadığı herkese, gençlere, parti yöneticilerine terörist diye durmadan saldırması, bir ülkenin sağlıklı bir toplumsal ve siyasal ortamda yaşamasını tamamen olanaksız kılar.
Bu anlamda yargısız infazların ülkesine dönüştük. Adalet denen kuruma da ne yapacağını gösteren bir talimatlar atmosferi. Selahattin Demirtaş’a 53 insanın katili, terörist olarak siyaset erbabı saldırdıkça, ekranlardaki suretlerinden katmerli salvolar yağıyor toplumun üzerine...
Tabii yargının üzerine de.. Ne yapmaları gerektiğine ilişkin, birilerinin kendilerine suflörlük yapmalarına gerek var mı?
Hiç bir şey normal değil
Henüz hakkında dava açılan önemli bir siyasetçinin taa tepelerden peşinen mahkum edildiği bir ülkede hayat, kurumlar, ilişkiler, düzen normal olabilir mi?
Kin ve nefret tohumlarının girmediği delik kalmadı!
Bu ülkede her türlü ifadenin suç sayılabildiği, yargı ve mahkeme konusu yapılabildiği, dahası Anayasal ifade özgürlüğünün terörist faaliyet sayıldığı, bu değilse her türlü suç kapsamına keyfi olarak hızla sokulabildiği bir ülkeyi yönetenler, acaba ne reformu yapacaklar?!
Tamam bir şeyler yapmak zorunda hissediyorlar kendilerini.
Çünkü bir de söz verdiler sağa sola, dolar tavan yaptığında. Söz verince aşağı indi!
Gitti yarısı reformun!
Komik bir siyasi durum yaşıyoruz: Şu sıralarda ülkeye sıcak para girişini izliyorlar. Son açıklama bir ay içinde 15 milyar dolarmış. Sevinç büyük!
O zaman “gitti reformların yarısı” diyebilirsiniz!!! Espri bu ya, 15 milyar dolar daha girince ülkeye, reform denilen şeyleri de yıl sonuna doğru iteklerler. O zaman bakarlar...
Yani reform ve içeriği paranın durumuna bağlı olarak serbest dolaşıma bırakıldı!
Yapacakları da kurulan yargısal düzenin kılına bile dokunmayacak.
Bu ülkede tek adam yönetimiyle birlikte şüphesiz ki yargı sistemi de değişecektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder