Atatürk Yıkıcılığı ve Tek Miras

İktidar 29 Ekim gününün halk çoşkusundan ders çıkardı ve 10 Kasım günü barikatları kaldırdı, Atatürk büstlerine çelenk koyup saygı duruşunda bulunmayı “serbest” bıraktı! Sözde halkın iradesinden neredeyse her konuşmasında dem vuran Bay Muktedir, halkın Atatürk iradesi söz konusu olduğunda, yasaklamacı, darbeci, biber gazcı, copçu, polisçi, hapishaneci neredeyse..

Neden böyle, sorusunu sormadan önce, şu saptamayı yapalım: RTE iktidarı uzun süredir Atatürk’ün “kökünü” toplumdan ve ülkeden kazımak için adım adım çalışıyor. Birileri çetelesini tutuyor olabilir, son bir iki yılda yapılanları rahatça herkes anımsayabilir:

Anma günlerinde Atatürk’e çelenk koymayı yasaklamak, heykel veya büstlerin önüne polis jandarma dikmek, okul girişlerinden Atatürk köşelerini kaldırmaya kalkışmak, okup kitaplarında Atatürk’ten neredeyse bahsetmemeye çalışmak, milletin ulusal bayramları istediği gibi kutlamasını yasaklamaya kalkışmak, bayramların nasıl kutlanacağına ilişkin RTE hükümetinin vereceği kararlara halkın uymasını istemek.. Üniversitelerde alınan önlemlerden yeni YÖK yasa tasarısına kadar...

Özellikle son yıllarda ellerine geçen her fırsatı Mustafa Kemal Yıkıcılığı için fırsat sayan bir iktidar ve adamları..

Bunlar kafayı mı yedi, diyesi geliyor insanın!

***

Bir millet, ülkesinin kurtuluşunu ve kuruluşunu gerçekleştiren ve ileri uygarlığa doğru yola çıkaran liderine gönül borcunu ve saygısını anlamlı günlerde dile getirmek ve yaşamak istiyor. Bunu engellemeye, yasaklamaya kalkışmak ne iş?

Sanıyorlar ki, aldıkları yüzde 49 oy da Atatürk karşıtı! Heyhat ki heyhat! Halkın dünkü o büyük yürüyüşünü, sevgi ve saygısını seyrediyorum bir yandan, ve diyorum ki, kendi ruhlarında ve beyinlerinde esamesi bile olmayan kadirşinaslık ve karşılıksız gerçek vefa duygusu ülke içinde nasıl sel gibi akıyor. Bunu da mı görmüyorlar bilemiyorum. Ne der muktedirler muhaliflerine sık sık: kalpleri var, onlarla kavramazlar; gözleri var, onlarla görmezler; kulakları var, onlarla işitmezler.

Bir ulusun birleşebileceği daha büyük bir olay ne ola ki: Kurtuluş, Kuruluş ve buna önderlik edenden başka? O halde birleşecek hiç bir şey yok demektir ve gelecek de tartışmalıdır..

Bu çok temel varoluşu reddetmeyen ve tartışmayan bir iktidarla herkes ortak bir yön bulabilir, ama bu temel gerçeği reddeden bir iktidarla hiç bir yazgı birliği görmemek de, o derece meşru olur...

Dün sel gibi akan halk bunun ayırdında, iradesine sahip; ama ya iktidar?

***

Bay Muktedir kadar büyük bir iktidar hırsı olan bir insan daha ülkeye geldi mi bilmiyorum. Atatürk’te bile bu hırs yoktu! Atatürk hırsıyla değil, bilgeliğiyle, liderliğiyle ve gerçekleştirdikleriyle halkın gözdesi oldu.

Bay Muktedir ancak Atatürk’ü yıkarak kendisine yeni bir ülke ve yer açabileceğini görüyor. Atatürk’ü ancak böyle aşabilecek! Yeni bir ülke yeni bir rejim, yeni nesiller, yeni bir lider.. Bütün bunlar, ancak geçmişin kökünü kazıyarak yapılabilir. Bu nedenle, ülkede bütün yetkileri, Atatürk’ün sahip olduklarından bile daha büyük bir iktidar gücünü, tek başına üstlenmesi gerek..

Ama bu bir o kadar da imkansızı denemeye kalkışmaktır. 30- 40 yıl, astığım astık kestiğim kestik kanlı bir iktidar dönemi geçse bile, bu başarılabilir mi?

Hayır, ama toplumu daha derinlemesine yarar, böler, parçalar.. Bir siyasetin bu ülkede ne yararı olabilir diye düşünüyorum ve bir yanıt bulamıyorum.. Ancak birleştiricilik siyasete başarı kazandırabilir.. yanılıyor muyum?

29 Ekim’e, 10 Kasım’a ve bu büyük millete baktım.. Hayır yanılmıyorum!

***

Atatürk’ün bize bıraktığı tek miras vardır: Akıl ve bilim.. Atatürk bize ne bir doğma-söz, ne kuran-ayet bıraktı ne de başka bir şey.. Sadece akıl ve bilim.. Bu kadar..

Akıl, sezgi, bilimsel düşünce ve geçmişin bize devrettiği birikimle, sorunları çözebiliriz. Atatürk, sorunları böyle çözerek ilerledi! Ve kalan sorunları, yeni ortaya çıkacak sorunları çözmeyi de sonraki nesillere bıraktı..

Başka çaremiz yok. Yeni bir Atatürk yok.. Durumu bize bıraktığı tek mirasla çözeceğiz..

Büyük sevgi ve saygı; geçmişe, Atatürk’e ve bize bıraktığı mirasa..

--11 Kasım 2012 / Bilim ve Siyaset – Cumhuriyet