ABD ve Batı kaygılandı ve çark etti

ABD’yi, çeşitli numaralarla eninde sonunda herkesi oyuna getiren ve istediğini yaptırtan “mutlak güç” görme eğilimi, tüm dünyada var. Bu bakışta ABD her koşulda galip gelir.

Örnek çok da, Suriye’den izleyeceğiz..

***

ABD’nin uzun süredir bu ülkenin bütünlüğünü korumasını istediğine ilişkin ciddi bir politikası yok.

Ama 15 yılı aşkın bir zamandır hem Irak’ın hem de Suriye’nin parçalanıp küçük mezhebi ve etnik devletlere ayrılması politikası var.

Ama bütün bunlar içinde ABD’nin bölgede mutlaka bir Kürt Devleti oluşumu politikası esas. Parça parça, adım adım. Bunun için hiç acelesi yok. Durum ve koşullar izin verdiği anda bu politika güncel olarak öne çıkıyor. Durum elverişsiz olduğunda geri çekiliyor.

Esad da Kaddafi gibi halledilecekti

Suriye’nin, tıpkı Libya ve Irak gibi parçalanıp yok edilmesi için, CİA ve bölgedeki işbirlikçi ajanları, sünni kalkışmayı alabildiğine kışkırttılar..

Fakat Rusya Şam’ın arkasına ağırlığını koyunca (İran ile birlikte), Esad Kaddafi’nin akibetine uğramaktan kurtuldu. Türkiye’yi yönetenler de, Esad’ı parçalayıp yerlerde sürükleyecek güçler arasındaydı. CİA ile işbirliği halinde.

ABD Esad’ın hallinin önemli çatışmaları göz alması gerektiğini görünce geri çekildi (deneyimli bir süper devlet!).

Bizimkilerin duruma intikali, tam çamura saplanınca gerçekleşti (yıkılmış bir Osmanlı kafası..)

Irak’ın parçalanması IŞİD’i ortaya çıkardı, buna (Irak ve Suriye Sünnileri, Saddam’ın yok olan ordusunun subayları) zemin oluşturdu. Ankara’nın politikası da IŞİD’e genişletti ve güçlendirdi.

Bir taşla iki kuş vurmak

Ankara iki yıldır bir “tampon bölge” dayatıyordu. ABD mırın kırın ediyordu. Çünkü, IŞİD’e karşı savaşı Kürtler üzerinden gerçekleştiriyordu ve böylece, daha önce de yazdığım gibi, bir taşla iki kuş vuruyordu: Hem IŞİD’i bazı yerlerden geriletiyor (dikkat buraları, PKK/ PYD’nin ilerleme ve Kürt bölgesi ilan ettiği PYD/PKK koridoru yerleri) hem de savaşan PKK/PYD’ye savaş meşruiyeti- ganimeti içine giren bölgeler hediye ediyordu.

ABD’nin meselesi sadece IŞİD değil, Kürtlere bölge..

ABD politikası bozuluyor

Ankara’nın Yeni Osmanlı kafasıyla Rus uçağını düşürmesi, en çok ABD’yi sevindirmiş olsa gerek. Bir de AB’yi. Böylece kapana kısılmış bir Türkiye ile daha iyi oynarlardı. Nitekim darbe girişimi bu koşullarda geldi.

Ankara çamura batınca, can havliyle Rusya’ya el uzattı ve kuyudan çıktı. “Esad’a savaş” politikası batağından da kurtulmaya çalışıyor. Henüz tam değil! Suriye ile işbirliği sıfır! Kafasını bir yere vurmayı bekliyor.

Değişen durum ve yeni koşullar!

a) IŞİD ve PKK katliamları Ankara’nın tampon bölgeye girmesinin koşullarını yarattı.

b) FETÖ darbe girişimi de ABD’yi (ve AB’yi) açığa düşürdü! Adamlar darbecilerin ardında yakalandı.

c) Ankara, Rusya ile barışarak, daha ileri ilişkiler kurabileceğinin mesajlarını verdi. Avrasya düşüncesi ciddi tartışılmaya başlandı. NATO bile endişe etti.

Bu 3 önemli değişiklik Batı’yı durdurdu.

Almanya, Türkiye ebedi ve ezeli dostumuz mesajlarını anımsadı.. Avrupa’nın bir parçasıymışız..

ABD Başkan Yardımcısı Biden veya Genel Kurmay Başkanı’nın peşpeşe Ankara’ya sökün etmesinin nedenlerini anlamadan analiz yapılamaz.. Anlamak için a, b, c şıklarının ciddiyetini görmek gerek. Bunları görüp de entipüf şeyler derseniz, durumu göremezsiniz.

Peki ne oldu?

Olan şu: Batı’nın egemen üst politikası devreye girdi. Türkiye NATO ve Batı’nın üyesi kalmalıdır. Her koşulda!

Darbe girişiminin başarısızlığı karşısında, Batı’nın elinde kalan tek koz, eski Türkiye politikalarına geri dönmekti. Bunu bir bir yapıyorlar şimdi!

Biden veya diğerinin “Türkiye’nin en önemli dostu ABD’dir” lafı boşa değildi.

İkinci değişiklik, yine Amerikalıların “Bağımsız Kürt Bölgesine karşıyız. PYD Fırat’ın mutlaka doğusuna çekilmelidir. Silah vermeyiz… Suriye tek parça kalmalı” açıklamalarıdır.

Darbe girişimi başarılı olsaydı, bunların hiç biri olmazdı.

Yukarıda 3 maddede özetlediğimiz çok önemli olaylar, temel politik değişimlere yol açtı.

Mutlak güç yok

Ortada bir “mutlak güç” ve her zaman kazanan oyunu yok.

Gözümüz önündeki olayları görmeden, kafamızdaki şemayı duruma uydurmaya çalışırsak çuvallarız. Sahaya bakacağız!

Mesele şimdi, Ankara’nın Suriye’de Mercidabık savaşı mı verecek, buna bağlı. Tekrar kuyunun dibine yuvarlanabilirler!

29 Ağustos 2016 Pazartesi / Bilim ve Siyaset – Cumhuriyet