Günlük politik söylemin boşluğu ve hiçliği üzerine

Bir süredir bu köşeye taşımak istediğim ama fırsat bulamadığım bir gündem, Cumartesi ve Pazar günü yeniden bizi sarmaladı. Bahçeşehir Üniversitesi’nde bu dönemin son İki Bilge toplantımızda (Ekim’de yeniden başlayacak) Doğan Kuban hocamız bu kez günümüzle, siyasi gündemle bağını radikal koparan konu içine derinlemesine daldı.

Dünya ve parçası olarak Türkiye siyasal bakımdan yönetilemez bir tarihi döneme girdi bir süredir.. Yönetim anlayışı, sorunları çözemediği gibi, dünyayı bir bataklığın içine sürüklemiş durumda. Bu bataklıktan kurtulmak mümkün değil.

Nüfus büyüklüğü, gelirler arasındaki 1’e 350’ye varan uçurumlar, ekonomik sıkıntıların ve işsizliğin artması, bataklığa saplandıkça politik iktidar söyleminin daha büyük yalan üzerine inşa edilmesi, savaş politikası...

Ve üstüne üstlük iklimin dünya üzerinde giderek tüm sistemi çökertici etkisinin yıl be yıl artıyor olması...

Yaşanmaz ve yönetilemez bir dünya fotoğrafını netleştiriyor.

O halde bugünkü siyasal söylem ve düşünceyle tam bir kopuş yaşamalı ve geleceği nasıl ve hangi temel üzerinde yeniden kurulacağını tartışmalıyız.

Yeni şeyler söylemeliyiz

Uzun süredir şunu düşünüyorum: Bizi 300 yıllık bir siyasal ve ekonomik kültür ve bunun iktidarı yönetiyor. Yani bizler 300-500 yıllık kültürün esirleri durumundayız. Mevlana’ya atfedilen bir söz dizisini anımsayalım:

Dünle beraber

Gitti cancağızım

Ne kadar söz varsa

Düne ait

Şimdi yeni şeyler

Söylemek lazım

Yeni söz nedir? Dünyada yaşayan milyarlarca insan var, yeni sözleri dile getirebilecek.

Ama önce bir olguyu saptamadan ve aydınlığa kavuşturmadan, yeni sözü bulamayız.

Bu da, bugünkü tüm politik söylemin kofluğu, boşluğu ve sorunları çözemez noktasında yeteneksizliği ve yetersizliği.. Bu konuyu zaman içinde açacağım.

Yılmaz’ın heykeli

Şimdi gelelim aynı konuyu bir “heykel” ile dile getiren büyük tasarımcı dostum Yılmaz Zenger’in önceki gün harika 70 yaş hediyesine..

İşte siyah beyaz ve bir açıdan görüntüsünü yukarıda seyredin..

Neyi cisimleştirmişsin bu heykelle diye sordum. Yılmaz olguları ve düşünceleri soyut kavramsallaştırmanın müthiş ustasıdır.

“Siyasal söylemin hiçliğini, boşluğunu ve tükenmişliğini anlatmaya çalıştım,” demez mi!?

Burada gördüğünüz içi boş bir biçim. Çevresi, ne olduğu belirsiz politik söylemlerin bir şey anlatmayan düzensiz, anlamsız ve bir şey dile getirmeyen biçimleri ile sarılı. Bir anlam veremiyorsunuz, yandan, alttan, üstten bakıyorsunuz, bir anlam ve bütünlük yükleyemiyorsunuz.

Yılmaz şu sıralarda bu tür heykelimsi anlatımlarla uğraşıyor.

“Bana umut veren hiç bir politik görüş, ideoloji, söylem görmüyorum çevremde, bu beni müthiş karamsarlığa sürüklüyor” diyor.

Ama Cumartesi günü harika bir gece geçirdik. Yeni bir nefesle heykellerine uğurladık Yılmaz’ı.

***

Geldiğimiz nokta aslında yeni umutların filizlendiği dönem ve başlangıcı.

Referandum sonucu, önümüzdeki zaman içinde, var olan siyasal kültürün dayattıklarının dışında yeni bir olay yaratma olasılığını gündeme getirdi.

Ne yazık ki bu aşamayı, eski siyasal kültürle ve onun parçalanmışlığı üzerinden yapacağız.

Sonrasına bakacağız..

5 Haziran 2017 Pazartesi  /  Bilim ve Siyaset – Cumhuriyet