Özgür Özel nasıl başarı sağlayacak? İkinci adım beklentisi.

 obursali@cumhuriyet.com.tr

Son Yazısı / Tüm Yazıları

Özel nasıl başarı sağlayacak? İkinci adım beklentisi. Seçmenle siyaset. İnsanları şaşırtın!

 
 
 

Beklenti yüksek. Özgür Özel ilk heyecanı ve hareketi yarattı. Parti meclisini de oluşturdu. Çalışan ve en yüksek hızda çarkları dönen bir parti örgütü oluşturmak şüphesiz ki şimdi atacağınız adım olacak. 

Çark iyi dönmezse toplumu harekete geçiremez. Aidiyet yaratmak önemli. Özel’in konuşmasında vurguladığı halkla beraber siyaset çok önemli. İnsanları, seçmeni siyasete katmak, siyaset yapmasını sağlamak ve buradan halka halka büyümek çok önemli. 

KAHRAMAN SENSİN EY SEÇMEN

İktidar yapan, iktidardan düşüren, kendi çıkarını koruyacak olan bizzat sensin ey seçmen! Haklarına geleceğine sahip çıkacaksın ve partiyi örgütü harekete geçireceksin!!! 

Seçmene bu kimliği vermeli. Bunun yol ve yöntemini bulacaksınız. Ayda bir seçmenle ülke ve milletin sorunları üzerine il, ilçe, beldelerde toplantılar mı düzenlersiniz... Kahvaltılar mı… 

Seçmeni seçimden seçime kapısı çalınan, seçmeni salt oy deposu olarak gören anlayış, seçmenin doğrudan siyaset yaptığı ve karar süreçlerine katıldığı anlayışa yerini bırakmalı. 

ON BİNLERCE OKUMUŞA, UZMANA YER AÇIN!

İkincisi ülkenin arayış içinde olan, siyaset kapılarının aralanmasını gözetleyen yetişkin, uzman on binlerce okumuş yazmış insan var. Bunları nasıl katacaksınız siyasete. Bir örgüte gitse ortada kalır. Çünkü partinin böyle bir kapsayıcı, kucaklayıcı hazırlığı; iş tarifi yok. Bu kesimi kapsayarak, düşünce üretimi ve iş yapımı için partiyi cihazlandırmak gerek. 

Parti meclisi mi, bilim, kültür ve sanat platformunun seçkin üyeleri mi bu konuyu gündemine alır, “reçeteler yazar” bilemedim. 

Dünkü yazımda ilk aşama başarıldı ve seçimden sonra lanet olsun diyerek kendini siyaset dışına atanlar, seçmenler kurultayı yoğun bir şekilde izledi, gözlemledi ve az da olsa umutlandı, dedim. 

Şimdi ikinci vites beklentisi içinde, CHP’yi umut olarak gören seçmen, ne yapacaklar bakalım diyor. Ben de öyle! 

YEREL SEÇİMİN BASINCI

Evet, ne yapacaksınız? Zaman geçiyor, ben de herkes gibi eskiyorum, dört yıl sonrasını bilmem, marta kadar bana ne somut umut vaat ediyorsunuz, bir “iş planı”nız olacak mı, yerel seçimlerde, önceki çıtayı bırakın yükseltmeyi, muhalif partilerin bu dağınık ortamında, çıtayı aynı noktada nasıl tutacaksınız? 

Yerel seçimler şüphesiz bir mihenk taşı olacak yeni yönetim için. 

Bir dinamizm var. 

İmamoğlu ile Özgür Özel birlikteliği, kardeşliği, işbirliği dinamizmi yükseltiyor. 

HIZ ÇOK ÖNEMLİ, İNSANLARI ŞAŞIRTIN 

Ekrem Bey artık kendini tamamen şimdiden seçime çok daha yoğun odaklamalı. 

Bugün Beşiktaş’tan geçtim. Motor vapur önündeki meydan yeniden düzenleniyor. Bugün vapur çıkışı daha da daraltılmış. Kaç aydır böyle. Günde yüz binler kullanıyor orayı. 

Aklıma Bedrettin Dalan geldi. Tam seçim döneminde Kadıköy Selamiçeşme’de bir sokağın bir gecede baştan sona, kaldırım, asfalt, yeni ışıklandırma ve direkleriyle birlikte nasıl yenilendiğini tartışmıştık Tan Oral ile, onların sokağıydı. Müthiş bir eşgüdüm, planlama ve hız. 

Beşiktaş için de böyle bir büyük gösteri yapılabilirdi! İşleri kendi yavaş oluruna bırakmaktansa… 

MİLLETE SAYGI VE İŞBİRLİĞİ

Salı Pazarı’ndan geçerim, arada Söğütlüçeşme için. Orası bir leş gibi duruyor. Hukuki sorun mu var bilemem. Binlerce insan o yolu kullanıyor. Acaba ne zaman güzel bir yoldan geçeceğim buradan diye söylenip, tabii ki belediyeye de sayıp duruyorum. 

Binlerce insan ne düşünüyor, park ve bahçeler müdürlüğü merak ediyor mu, bilmiyorum. İnsanları sürekli bilgilendirme, milletle işbirliği ve saygının da gereğidir.07 Kasım 2023 Sal

Umutsuzluk ve duygusal kopuşta ilk aşama aşıldı görünüyor

 obursali@cumhuriyet.com.tr

Son Yazısı / Tüm Yazıları

 
 
 

Beklenti CHP’deki değişim üzerine yazı. Biliyorum. 100 yıl ile hesaplaşmayı aralıklı olarak sürdüreceğim. Çünkü geleceğe bakmalıyız. Keşke CHP de yüzyıllık parti olarak bir hesaplaşmayı da kendisi yapabilse...

CHP kurultayları lider seçimi odaklı oluyor. Tabii bir de parti meclisi ve yüksek disiplin kurulu üyelerinin seçimi yapılır. Mesela kurultaylarda dünyayı ve ülkeyi kısa bildirilerle ele alan bir kongre havası içinde tartışma özler insan, bu tartışmalardan CHP’nin izlemesi gereken yol için de sonuçlar çıkarılabilir. En azından kongre üyeleri ve izleyicileri bir aydınlanma yaşarlar, fakat belki de ne partinin ne de delege ve izleyicilerin böyle kurultay bölümüne ihtiyaçları vardır, ilgi duyarlar.

CHP’de ciddi bir hareketliliğe, değişime ihtiyaç vardı. Geniş kesimlerin beklentileri gerçekleşti. Özel, başkanlığa seçilmesi ile bu hareketi yaratmışa benziyor.

Sadece bir lider değişimi olarak görmüyorum kurultay sonucunu. Aynı zamanda bir siyaset yapma tarzı, lider odaklı bir yönetim ve karar verme tarzı da değişecektir. Değişmelidir.

BÜYÜK BİR HAREKÂT BEKLENTİSİ

Beklentim, Özgür Özel’in bir kadro hareketi / harekâtı ile ülke siyasetinde sarsıntı yaratacak ve iktidarı da sarsacak bir yeni politika dönemini başlatmasıdır. Ülkenin, muhalefetin ve CHP’nin parti ve seçmeni ile birlikte buna şiddetle ihtiyacı vardır.

Bu kadro dört koldan, içerikli, sağlam verilerle ve siyasetlerle her gün hallaçlar gibi iktidarın tozunu çıkarmalıdır. Sürekli, düzenli olarak. Millet, ülke toplumsal ve ekonomik olarak hukuk, eğitim adaletsizlikleriyle adeta iktidarın giyotini altında yaşıyor. Yoksulluk, eşitsizlik, IMF’ci politikaların acımasız yönetimi altında acı çekiyor.

Bu millete, her zümresine, her ferdine, her hakkına sahip çıkılması gerekiyor.

İktidarın saldırılarına karşı güçlü bir savunma sistemi, kalkan sistemi kurulmalı.

Yitirilen umudu ve duyguyu her açıdan geri getirerek büyüterek inşa etmek gibi oldukça zor bir görevi var yeni yönetimin.

Artık geçmişe bakmanın bir yararı yok. Geçmiş, yapılamayanlardan ve becerilemeyenlerden yanlışlıklardan öğrenmenin zengin bir haznesidir. Buradan doğru sonuçlar çıkarılabilmelidir.

HAYAT UÇ NOKTALARDA DEĞİL

CHP önemlidir.

Sosyal medyada bir azınlık aktivist reddedici, toptancı, siyah beyaz, ya hep ya hiç bakışlarıyla umutsuzluğu körüklüyor.

Oysa hayat iki aşırı uçta değil, iki ucun arasındaki rengârenk bölgede seyrediyor.

Zor bir süreç içindeyiz ve beklenti çok yüksektir.

Muhalefete, hatta umutsuzluktan iktidar oy vermiş bir kesim seçmene egemen olan duygu durumu bozukluğu ve umutsuzluk hastalığının, kurultayda gerçekleşen bu önemli hareketlilik ile birlikte ilk engeli aşılmış gözükmekte.

Şimdi, ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci engellerin de hızla aşılması sırada.

Özgür Özel’in ve arkadaşlarının işi zor, ne düşünüyor bu engeller konusunda, göreceğiz...

Not: 21 Ağustos tarihli CHP’de delege avı ayıbı başlıklı yazımda şu vardı: “Birkaç kurultay izledim. Delege hesabı yapanların bazen hayal kırıklığına uğradığını da gördüm. Listelere sokulmayanların delip geçtiklerini de. Kurultay havası ruhu farklıdır. Parti ruhunu devinimden, toplum ve ülkenin acil ihtiyaçlarından, dahası yükselen toplumsal eleştirilerden, yapamadıklarından, başaramadıklarından, bürokratik ve siyasal donmuşluklara karşı başkaldırılardan... alır.”

https://www.cumhuriyet.com.tr/yazarlar/orhan-bursali/delege-avciligi-aslinda-buyukihanettir-2110757

•  

06 Kasım 2023 Pazartes

100 Yıl hesaplaşması 5: Cumhuriyet yaratıcı bireyler projesidir, ne kadar başardık?

 obursali@cumhuriyet.com.tr

Son Yazısı / Tüm Yazıları

 
 
 

Dedik ki, Ata’nın gelecek için bize mirası bilim, akıl ve nitelikli eğitim.. Bu üç altın anahtara iki eklemeyi biz yaptık: Başarabilirsin ve ülke/kendi iradeni başkalarına asla teslim etme. Çünkü Atatürk tüm başardıklarını bu 5 ilkeye dayandırdı. Hayatından yaptığımız çıkarsamalar ve Türkiye Cumhuriyeti’nin Kurtuluş ve Kuruluş macerasını bu 5 ilke ile kavramsallaştırabiliriz. 100 yıllık Cumhuriyete ayrıntılara gömülmeden kuşbakışı bakmak rahatlatıcı ve ders çıkarıcı nitelikte olur.

Burada Atatürk’ün bugüne ders olacak bir özdeyişini anımsatayım: Gözüm liyakatten başka hiçbir şeyi görmez. İktidarlar ise yönetici koltuklarına liyakatsizleri, okumuş gibi görünen diplomalı ümmileri, sürekli boyun eğecekleri atamaktadır. Çünkü liyakat sahipleri işlerinin gereğini en iyi yapma iradesine sahipler. Günümüz iktidarlarına kul gereklidir.

Gözüm liyakatten başka bir şey görmez, sözü aslında çağdaş ülkelerde zaten sıradan bir uygulamadır. İşin gereğidir. Ama Atatürk bu sözü bu ülkede söylemek gereğini duymaktadır.

İDEOLOJİK CEHALET

Ülkede eğitimin kalitesinin sürekli düşmekte olması, liyakati dışlayan iktidarın bilinçli tercihidir. Boş diplomalı yüz binleri kullanışlı eleman olarak gütmek, ideolojik cehaletin yaygınlaştırılmasıdır. Bu Osmanlı’nın toplumu cahil bırak sonra yönet yönteminin günümüzdeki saplantısıdır.

Sokrates, binlerce yıl önce söylemiş: “Eğitimin pahalı olduğunu düşünüyorsanız, cehaletin bedelini ödeyeceksiniz.” Sokrates’in bu sözü bir ülkenin ve devletin tümüne yöneliktir ve geleceklerinin olmayacağı mesajını vermektedir.

Bunun bedelini ödüyoruz. İktidar, Atatürk Cumhuriyetinin yüksek kaliteli, parasız, eşitlikçi ve herkese eğitim politikasını bükmek peşindedir.

SÜRÜNÜN KONFORMİST AKLI

Onlar şunu çok iyi biliyorlar: İnsan aklı, insan beyni konformisttir, sıradan davranmayı, kolayı, basiti düşünmeyi ve yapmayı sever, tercih eder, seçer.

İnsan aklı eleştirel düşünmek sakatlığını yaşar, kendisine söyleneni hiç araştırmadan kabul eder, taraftarı olduğu lider ve yöneticilerinin her söylediğine inanmak eğilimindedir.

Geniş çoğunluk, merak ve sorgulama eksikliği içinde yaşar.

Eleştirel düşünmek, çaba ister uğraş ister; acaba, öyle mi sorularını sorar.

Ancak böyle, beyinlerimiz bile ait olur.

Yoksa başkalarının söylediklerinin kulu kölesi oluruz.

Beyinlerimizi başkalarına emanet etmek, güdülme hastalığı yaratır.

UMUT VE CESARET

Ben gelecek için umutluyum. Çünkü Türkiye’nin bu ekonomi ve bu eğitim düzeyiyle paradokslarla yaşayamayacağına inanıyorum. Toplum geleceksiz, vizyonsuz olamaz.

Dünyanın gittiği yön ile çelişen bir toplum olarak ayakta kalamayız. Eninde sonunda bu yola gireceğiz, buna mecburuz.

Önceki yazımda, Cumhuriyetin ana konulardaki başarılarını ve artık geri döndürülemez bir yola girdiğini yazmıştım.

Bugün yaşadıklarımızı anlamak için yine Atatürk’ün bir öngörüsünü paylaşacağım. Bu sözü görmemiştim. Ahmet Yavuz’un bir söyleşi şeklinde Mert İnan’ın ters sorularına verdiği yanıtları içeren ve mutlaka okunması gereken İkinci Yüzyılda Yeniden Atatürk (KırmızıKedi) kitabında okudum:

BUGÜNE BÜYÜK MESAJ

“Bazı şeyler vardır ki bir kanunla, bir emirle, bir düdük çalarak düzeltilebilir.

Ama bazı şeyler vardır ki kanunla, emirle, milletçe omuz omuza boğuştuğunuz halde düzelmezler.

Fesi atar şapkayı giyer amma alnında fesin izi vardır. Siz sarıkla gezmeyi yasaklarsınız, kimse sarıkla dolaşmaz. Ama bazı insanların başındaki görünmeyen sarıkları yok edemezsiniz.

Çünkü onlar o zihniyetin içindedir.

Zihniyet binlerce yılın birikimidir. O birikimi bir anda yok edemezsiniz, boğuşursunuz ve sonunda muvaffak olursunuz.

Boğuşuyoruz ve boğuşa boğuşa yeneceğiz. Önemli olan burasıdır yani boğuşmaktan yorulmamak, umutsuzluğa düşmemektir.

Milletler boğuşa boğuşa ilerler. Yorulan, umutsuzluğa düşen yorulur. Biz inanıyoruz, inandığımız şey yenidir ileridir.

Öyleyse eskiyi, geriyi, işe yaramazı mutlaka yeneceğiz demektir.

Çünkü bunun başka kanunu yoktur.

Yaşamak kanunu budur...”

***

ATATÜRK’e yeniden bin selam olsun. Bugün yaşadıklarımız konusunda da bizi uyarıyor

•  

05 Kasım 2023 Paza

100 yıl hesaplaşması 4: Cumhuriyet ve Aydınlanma el ele, başka türlü olamazdı

 Orhan Bursalı

obursali@cumhuriyet.com.trSon Yazısı / Tüm Yazıları

 
 
 

Cumhuriyet bizim için, evet ulus, yurttaş, kadın devrimi, bilim, akıl ve bilimsel eğitim demektir; ama aynı zamanda ve zorunlu olarak Aydınlanma hareketi... Bunun temel taşlarını aslında, Cumhuriyetin ilanından hemen dört ay sonra kabul edilen Öğretim Birliği Yasası, iki yıl sonra kabul edilen Medeni Yasa ve hemen arkasından Yeni Türkçe alfabe oluşturdu.

Bu kadar değil, Aydınlanma hareketinin 

1933 Üniversite Reformu ile ilk modern üniversite kurulacak; daha sonra dünya eğitim tarihine bir ilk olarak, fırsat eşitliğinin en büyük devrimi bile sayabileceğimiz, ülkenin en geri kalmış bölgelerinde, bizzat köylerde, ülke çapında Köy Enstitüleri kurulacaktı.

BÜYÜK BİLGİ SEFERBERLİĞİ

Halkın her türlü konuda eğitimi için, örneğin tarım üretiminde pratik bilimsel bilgiler, radyo konuşmaları, halk eğitim merkezleri, ilkokulların yaygınlaşmasına kadar eldeki olanaklar seferber edildi... Temel ve sosyal bilimler üzerine popüler kitaplar, felsefe kitapları, pratik hayata ve üretime

yönelik mesleki bilgi ile beceri kazandıran kitaplar yayımlandı.

Mesela 1930’lara kadar tabiat ve insan, arzın menşei ve geçirdiği evreler, az masrafla 250 fizik ve kimya tecrübesi, ilim ve faraziye, ilim ve usul, insan bedeni... 1930-40 arası Kristof Kolomb, Pastör, Darwin, Marie Curie... 40-50 arası büyük matematikçiler, bilim felsefesi, bilimin değeri...

HBT’nin 394. sayısında yayımlanan (Cumhuriyetin 100. Yılı Özel Sayısı) yakınlarda kaybettiğimiz bilim tarihçimiz Osman Bahadır’ın “Türk Devriminin Özgün Yapısı ve Aydınlanmaya Can Verenler” başlıklı önemli yazısında, Aydınlanmanın öncüleri olarak şu isimler sayılıyor:

Atatürk, İsmet İnönü, Yusuf Akçura, Sadri Maksudi Arsal, Fuat Köprülü, Mustafa Necati, Reşit Galip, Cevat Dursunoğlu, Mahmut Esat Bozkurt, Mehmet Emin Erişirgil, Mustafa Şekip Tunç, Kerim Erim, Ratip Berker, Mehmet Refik Fenmen, Hilmi Ziya Ülken, Adnan Adıvar, Salih Murad Uzdilek, Mehmet Emin Kalmuk, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Falih Rıfkı Atay, Yunus Nadi, Hasan Âli Yücel, İsmail Hakkı Tonguç, Macit Gökberk, Niyazi Berkes, Aydın Sayılı, Reşat Nuri Güntekin, Hüseyin Rahmi Gürpınar, Nâzım Hikmet, Aziz Nesin, Sabahattin Ali, Muhsin Ertuğrul.

Hasan Âli Yücel’in Aydınlanma’da rolü çok büyüktür: Doğu ve Batı klasiklerinden 500 kadar eseri Türkçeye çevirtmesi, Türkiye’nin düşünce hayatını derinden etkilemiştir ve bu eserler hâlâ yayımlanmaktadır.

‘CEHALET BİR OSMANLI GERÇEĞİ’

Aydınlanma hareketinin bu öncüleri, toplumu karanlıktan çekip çıkarmak ve çağdaşlığa ulaştırmak, insanı kul olmaktan çıkarıp birey-yurttaş olmasını sağlamak, ümmetten millet yaratmak için büyük emek verdiler, bilim ve araştırma dünyasının kapılarını açtılar, o dönemin heyecanını bizler düşleyebilir miyiz, o dönemin ruhu ile empati yapabilir miyiz, bilmiyorum.

Doğan Kuban bilge, “Cehalet boş bir sav değil. Bir Osmanlı gerçeğidir” der. Evet özellikle Osmanlı İmparatorluğu’nun bize kalan çekirdek nüfusu ümmet ve biat kültürü içinde yüzyıllarca yaşadı. Onların bilgiye, farklı fikirler ileri sürmeye, yaratıcı olmaya ihtiyacı yoktu. Okuma yazma bilmeye de... Sadece kul olmaları, Saray’a biat etmeleri, savaşta asker olmaları ve gerektiğinde topluca ölmeleri, tarlada üreterek sarayı ve imparatorluğu doyurmaları yeterliydi.

YENİ İNSAN-YURTTAŞ

Atatürk ve arkadaşları bu çekirdek nüfusu devraldı, Kurtuluş’u onlara dayanarak gerçekleştirdi. Dünyanın en zor işine, bu nüfusla bir millet-ulus, bağımsızlık yaratmak, büyük bir devrimi gerçekleştirmek için soyundu.

Laiklik, Aydınlanma hareketi, bilimsel bilgi, okuma yazma, dünyanın fikir hayatıyla tanışma, yepyeni bir ülkenin yaratılmasında başrolü oynadı.

Yeni bir insan-yurttaş türü ülkenin kaderini değiştirdi ve bugün Cumhuriyet artık asla geri döndürülemez bir içerikle insanımızla içselleştirildi.

Peki yaşadıklarımız ne?

Devamı yarın!

•  

02 Kasım 2023 Perşembe

100 yıl hesaplaşması 3: Ülke iradesini dışa devir

 Şüphesiz Cumhuriyet geri dönülmez başarılar elde etti, ama sorunlarımız var. Dedik ki Türkiye’nin düşünce kaynağı ve beyni Atatürk, akıl-bilim ve çok iyi eğitim sacayağı üzerinde ulusun varolabileceğini biliyordu. Bu sacayak tam anlamıyla çağdaşlık, çağdaşlığı yakalamak hedefiydi. Tüm bunların çatısında da laiklik vardı.

Türkiye 1923’de yüzde 90’ı köylü olan bir toplumda, öğretim-eğitim ve sanayileşme devrimlerinin en önemli adımlarını attılar. Ta 1925’lerde başlayan istikbal göklerdedir sloganı ile uçak sanayinin kuruluşu, bu büyük ileri görüşün eylemiydi. Bakın, bu sanayiyi İkinci Dünya Savaşı’ndan itibaren, ne gerek var, size en mükemmelini vereceğiz, diyerek ortadan kaldırdı. Daha birçok atılımı sona erdirdi o zamanlar ülkeyi yöneten kafalar...

BEYİN TRANSFERİ

Bir bilim ve araştırma ve sanayi hamle ülkesi hedeflerindeki 1950’den sonraki gerileme, süreç içinde ülkemizin yaratıcı beyinlerinden önemli bir kısmını dışarıya yöneltti. İleri bilim ve teknoloji koşullarını burada adım adım inşa etmezseniz, bu alanda çalışacak beyinlerimiz ülke dışına göç eder. Zaten ABD ve Avrupa ülkelerinin hem Türkiye hem dünya çapındaki politikası, bizim gibi ülkelerin beyinlerini transfer etmek üzerine kurulu.

Mesela Aziz Sancar ile birlikte Nobel de ABD’ye gitti. Ali Erdemir’lerden tutun Hotamışlıgil’lere kadar, isimlerini burada sayamayacağım kadar yüzlerce bilimcimiz ve şimdi en gençlerinden mesela Furkan Öztürk, yaratıcılıklarını oralarda gerçekleştiriyor.

Bu öngörüsüzlük aslında, burada üretme iradesinin dışa devredilmesiydi. Bu dışa büyük bir servet, değer transferidir. Ülkelerin en değerli kaynağı insandır.

BİR BİLİM ÜLKESİ DÜŞÜ

Atatürk’e dönelim: Ülkenin en seçkin çocuklarını yurtdışı eğitime gönderirken Sizleri kıvılcım olarak gönderiyoruz alevler olarak geri döneceksiniz derken, ülkeyi yükseltecek yeni nesillerin de temelini atıyordu.

Bir ülke, evrensel değerlere sahip bilimde, sanatta, ekonomide, yönetimde, mühendislikte yetenekli seçkinleri olmadan geleceğe koşamaz. Ne petrol ne altın ne çay ne fındık ne başka bir şey, yetenekli insan kadar bir ülkenin kaderinde etkili olamaz. Bu saydığımız ürünlerinizi bile ülke zenginliğine dönüştürmek için yaratıcı insanlara ihtiyacınız var.

..Türkiye Cumhuriyeti hükümeti, bütün uygar dünyadaki düşünsel, bilimsel okul faaliyetleri hakkında en son ve yeni uzmanlıklardan yararlanacaktır; yüksek çağdaş olgunlaşmalar için bir zorunluluktur. Almanya’nın, İngiltere’nin, Amerika’nın bilim dünyasında yüksekliği tanınmış profesörlerini Ankara’ya toplamak için hiçbir fedakârlıktan çekinmez.

 Bir lidere bakın ki ülkesini dünyanın en iyilerinin geleceği bir merkez olarak düşlüyor. Bir bilim ülkesi yaratmak istiyor. 1933’te de Nazi zulmünden kaçan değerli bilim insanlarını, Einstein’ı bile ülkeye davet edecektir.  

Atatürk ülke sorunlarına çare üreten, bilgi üreten mükemmel üniversiteler düşledi. Mesela İstanbul’da Darülfünun’u son ziyaretinde 1931’de, oradaki müderrislere şu soruyu sordu: Araştırmaları yabancı bilim dergilerinde yayımlanan kaç hocamız var ve bu hocaların makalelerine yabancı bilim insanları kaç atıf verdiler?

Atatürk hem araştırma sayısını merak ediyor hem de araştırmanın kalitesini! Herhalde dünyada o tarihte üniversitesine gidip de bu soruyu sorabilecek başka bir siyasi lider yoktur. Nasıl bir üniversite arzuladığının ipuçları bu soruda saklıdır.

FİKRİ SABİT İZLESEYDİK KEŞKE

Bu anlayışı bir fikri sabit olarak bugüne kadar izleyebilseydik Türkiye gerçekten en ileri ülkeler arasına katılmış olacaktı.

Bugün üniversitelerimizde evrensel ölçüde çığır açıcı araştırma-keşif başarısından yoksundur. Düşünün, üniversitelerimizde gerçekleşen 50 bin kadar araştırma makaleleri arasında en iyi durumda olduğumuz sağlık-tıp alanıdır. Fakat COVID aşısı geliştirmek için büyük bir seferberlik ilan ettik, minik başarıların dışında, doğru dürüst bir COVID aşısı bile geliştiremedik.

Yüksek nitelikli araştırmalar için Türkiye’nin insan, altyapı ve finans kaynaklarına henüz sahip değil.

21 yıldır iktidarda olan AKP, üniversitelerin niteliğini yükseltecek politikalar izleyebilirdi, tersine ortalama düzeyi aşağı çekti, tüm üniversiteleri kendi düşük bilimsel anlayışına bağladı. Boğaziçi Üniversitesi’nde yaşananlar tipik örneğidir. Üniversite direndiği için tablonun farkındayız.

Hesaplaşmaya devam edeceğim..