Sağcı iktidarların borçlanma hastalığı ve 19 İMF krizi

3 Ekim 2018 Perşembe  / Bilim ve Siyaset, Orhan Bursalı

1994, 1998, 2000 ve 2001 ekonomik krizleri ve ve 2018 krizi..  Özünde değişen bir şey yok. Kendi sermayesini, fabrikasını çalıştırmak için gerekli ham ve yarı mamül maddelerini, ülkenin çağdaş ihtiyaçlarını üretemeyen bir ülkenin zavallı kaderidir ekonomik krizler.

Ülkenin kaderi mi dedim? Pardon, ülkenin başına sürekli aynı tipte, ekonomik krizler üreten iktidarların gelmesi, adeta kaderidir. Yetersiz üretim, yüksek enflasyon, çok yüksek faizler, pek çok bankanın içlerinin sahipleri ve vurguncular tarafından boşaltılması, peşkeş ekonomisi, önceki krizlerin nedenleri arasındaydı.

İlginç olan, tüm krizlerin sağcı, tutucu, plan değil pilav diyen iktidarlar zamanından patlamasıdır.

İlk büyük ekonomik krizi Menderes – Bayar iktidarları yaratmıştır. “Yeter, söz milletindir” sıradanlığının ve oy avcılığının sonucudur onların krizi. DP liderleri ABD’ye para dilenmeye çıkmışlar, Washington tarafından Disneyland’a eğlenceye gönderilmişlerdi. İlk paramızın pul olduğu dönemdir.

Sonrası adım adım geldi...

1960 askeri darbesinden sonra1961 ve 1961’de kırk parasız ülke İMF’nin kapısını çaldı. Sonra, tümü sağcı iktidarların belirlediği, yönettiği, yapılandırdığı ekonomide, 17 kriz daha patlamış ve ekonomi toplam 19 kez İMF boyunduruğuna girmiştir.

İMF parayı pompalıyor, ekonomi düzelir gibi oluyor, sonra yeniden patlıyor kriz.

Hesap etmiştim, 1961-2002’ye kadar, Türkiye ortalama 2,1                             yılda bir ekonomik krize soktular ülkeyi.

1950’den bu yana hesaplarsanız 2,7 yılda bir.

Sağcıların en çık sevdiği ekonomi, yol ekonomisidir. Vurup buldozerlerle çıkacaksın öte yandan. Özetlersek aslında inşaat ekonomisi dememiz gerekir.

Hayır hayır ve hayır

Ki bu iktidarın ana özelliği de inşaatçı olmasıdır. Çünkü para bu alanda çabuk döner, doldur boşalt kasaları- cepleri, rantı cebe at durmadan.

Yok geçmişten farkı.

Hakkını yemeyelim: İMF’siz en uzun dönemi yaşadık AKP iktidarında: 15 yıl.

Sermaye mi yarattılar ekonomik faaliyetten? Hayır.

İhtiyacımız olan, fabrikaların dönmesi için gerekli malları mı üretebildik? Hayır.

Dışa bağımlılığımızı mı azalttık? Hayır..

Enerjimizi kendimiz mi ürettik? Hayır..

İnşaaaaaat Ya Resulullah

Yabancı sermaye yığıldı ülkeye, dünyaya pompalanan trilyonlarca dolar gürül gürül aktı AKP’ye.. 400’e yakın AVM bu dönemin eseridir. Tüketim tapınakları... Bankalar pompaladılar tüketici kredilerini.. Şirketler, kendi öz sermayesini geliştiremeden, 350 milyar dolar borç ile yapay- sanal büyüme yolunu seçti, şimdi gümbürdüyorlar.

İnşaaaaaat Ya Resulullah adıyla anılıyor hâlâ iktidar.

Para dolu kuyunun dibi gözüktü, ye ye bitirdik.

Çarklar bol dolarla dönüyordu, para bitince, üretemeyince yeteri kadar, enflasyon ve iflaslar patladı..

Doğan Kuban Hoca diyor ki, Türklerin batıya borçlanması II. Beyazıt döneminden itibaren başlar.. Eh bunların zihinsel torunları iktidarda olunca..

Yüzde 30 enflasyon

Yüzde 23 eflasyon.. korkunç rakam.. bir ayda..

Yıl sonunda yıllık enflasyon yüzde 30 doğru..

İktidar mensupları aptal yerine koyuyorlar bizi: Bizim krizimiz değilmiş.

Sizin yarattığınız durumdur beyler bayanlar.

Dolara dayalı bir ekonominiz varsa, batarsınız tabii ki.. Dolarınız azalır kriz yaratırsınız, dolar değerlenir kriz yaratırsınız. Dolara bağlı mallar pahalanır kriz yaratırsınız.

Yerli ve milli en büyük iktidar göz boyamacılığı..

O zaman niye dışarıya döviz aramaya çıkıyorsunuz.

Güvence üstüne güvence veriyorsunuz, denetiminizi yabancılara devrediyorsunuz..

Yapmanız gereken, yerli ve milli olarak, dışarıya çıkıp TL’leri toplamak olmalıydı!

AKP’nin yönetememe krizidir bu.

Öyle ki, bir twit ile doların 1-2 lira pahalandığı bir ekonominin yaratıcısının geldiği noktadayız..